Razem z licencją na samochód osobowy Pobieda M20 zakupiono od Związku Radzieckiego licencję na 2,5 tonową ciężarówkę GAZ 51. Rozpoczęcie montażu samochodu GAZ 51, przemianowanego na Lublin 51, nastąpiło w listopadzie 1951 r., jednakże z tym, iż produkcja ograniczona zastała jedynie do wytwarzania drewnianej skrzyni ładunkowej oraz elementów drewnianych i drewniano-blaszanej kabiny kierowcy. Do produkcji części mechanicznych samochodu Lublin 51 nie doszło, a montaż jego zmniejszający się już od roku 1956 zakończano ostatecznie w 1958 r. Nie ulega wątpliwości, iż samochód GAZ 51 był dobrym i mocnym samochodem, lecz skonstruowanym dla radzieckich warunków eksploatacyjnych odznaczających się obfitością bardzo taniej benzyny oraz koniecznością częstej pracy na drogach gruntowych różnej jakości, graniczących nieraz z bezdrożami. Powyższe wpłynęło na to, że jego dolnozaworowy trwały silnik odznaczał się obniżoną sprawnością, a zaniżone przełożenia 4-biegowej skrzynki biegów oraz przekładni głównej powodowały, iż samochód ten był nieoszczędny w użytkowaniu. Przyczyny te były powodem do zrezygnowania z produkcji samochodu GAZ 51.